Ludzki mózg jest niesamowicie złożonym organem, dzięki któremu ciało sprawnie może funkcjonować, a człowiek zdobywa nowe umiejętności i przyswaja informacje. Lewa półkula odpowiada za analizę, myślenie, dostrzeganie szczegółów i mowę, a prawa za orientację w przestrzeni, długotrwałą pamięć, uczucia, emocje. Tylko współpraca dwóch półkul gwarantuje optymalną sprawność umysłową, a Metoda Dennisona pozwala na budowanie powiązań nerwowych, dzięki którym uczymy się szybciej i efektywniej.
Metoda Dennisona, zwana także kinezjologią edukacyjną, opracowana została przez amerykańskiego pedagoga dr Paula Dennisona. Ma ona za zadanie usprawnić rozwój dziecka przez aktywizację połączeń nerwowych i zintegrowanie mózgu z ciałem. Jest stosowana w terapii osób z trudnościami w nauce, pomaga zmniejszyć stres i napięcie, zwiększa umiejętność komunikacji. Polecana jest w bardzo dzieciom i dorosłym z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, a także dzieciom z dysfunkcjami związanymi z wadami rozwojowymi.
Twórca metody twierdził, że problemy intelektualne i emocjonalne to efekt braku integracji półkul mózgowych, a zsynchronizowanie pracy obu półkul skutecznie zmniejsza problemy u wielu dzieci i dorosłych. Metoda P. Dennisona ma za zadanie zintegrować umysł i ciało za pomocą ruchów. Dennison założył, że nauka jest przyjemna i naturalna, ale ukryte w ciele blokady ją utrudniają. Jeśli zostaną usunięte za pomocą odpowiedniego treningu, przyswajanie wiedzy znowu stanie się sferą przynoszącą radość.
Metoda Dennisona, zwana także kinezjologią Dennisona, związana jest z wykonywaniem ruchów, które zwiększają komunikację między półkulą lewą i prawą. Mogą to być ruchy naprzemienne kończyn górnych i dolnych, czyli na przykład dotykanie kolanem lewej nogi, prawego łokcia w pozycji siedzącej, leżącej lub stojącej. Osoby biorące udział w ćwiczeniach kinezjologii edukacyjnej namawia się także do wykonywania ósemek lub balansowania ciałem (np. kołyska) albo przeciwnie: do utrzymywania statycznych pozycji ciała, np. stojącej lub leżącej ze skrzyżowanymi nogami, rękami oraz z językiem dociskanym do podniebienia (tzw. pozycja Dennisona). Pozycja ta poprawia uwagę i słuchanie, efektywność uczenia się i reagowania, wycisza i zwiększa koncentrację, obniża poziom stresu, pozwala na kontrolowanie własnego zachowania.
Pomocne są też ćwiczenia wydłużająco-rozciągające, które oddziałują przede wszystkim na mięśnie barków, ramion i szyi, stóp i łydek, a także energetyzujące (np. energetyczne ziewanie, masaż małżowin usznych). Efektem takich ćwiczeń będzie poprawa pisania, słuchania, czytania, zapamiętywania i rozumienia, lepsza koordynacja ruchowa. Z czasem osoba poddana terapii poczuje wzrost energii, nie będzie odwracała liter i cyfr podczas pisania i będzie płynniej czytać i pisać. Ćwiczenia wpływają też na motoryczne funkcje oczu i mięśni, poprawiają koncentrowanie uwagi, percepcję wzrokową, komunikację. Mogą pomóc osobom, które występują publicznie. Osoby biorące udział w terapii metodą Dennisona rysują też oburącz symetryczne obrazy. Polega to na tym, że w tym samym czasie lewa ręka rysuje figurę, a prawa ręka robi to samo, ale z lustrzanym odbiciem. Takie ćwiczenia fizyczne, uzupełniane są też o ucisk określonych struktur, by stymulować receptory znajdujące się w obrębie dużych naczyń krwionośnych. Ważne jest także picie dużej ilości wody bogatej w minerały, bo jest ona wykorzystywana przez organizm w procesach komórkowych.
Zestawy ćwiczeń w kinezjologii są dobierane indywidualnie do potrzeb osoby z problemami i trzeba je wykonywać regularnie przez minimum 4 tygodnie. Taka terapia aktywuje mózg do przetwarzania i gromadzenia informacji.
Metoda Dennisona zakłada, że stres hamuje procesy uczenia się i osłabia organizm, dlatego ma na celu wprowadzenie nawyku myślenia pozytywnego. Wszelkie ćwiczenia opracowane przez Dennisona mają usprawnić ciało, aktywować system nerwowy, rozładować stres a podnieść poziom energii życiowej. Pracując tą metodą, można usprawnić procesy pisania, czytania, mowy, rysowania i sprawność ruchową, ale poprawiają one także wzrok, słuch, pamięć, wpływają korzystnie na koncentrację i organizację, a nawet zwiększają uzdolnienia artystyczne. Ćwiczenia mogą więc wpłynąć na każdą osobę, która je wykonuje.
Z zalet Metody Dennisona mogą skorzystać dorośli, przede wszystkim osoby starsze i cierpiące z powodu zaburzeń pamięci (np. z chorobą Alzheimera). Ćwiczenia te usprawnią między innymi procesy zapamiętywania.
Metoda Dennisona jest popularna wśród pedagogów, nauczycieli, logopedów i innych specjalistów pracujących z dziećmi. Wykorzystywana jest w szczególności w pracy z dziećmi z trudnościami w uczeniu się, np. z dysgrafią, dysleksją, dysgrafią, dyskalkulią, z dziećmi nadpobudliwymi ruchowo (ADHD), z zaburzeniami zachowania (agresja, lęki, nadpobudliwość, brak koncentracji). Z terapii korzystają też dzieci szkolne ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi (mózgowe porażenie dziecięce, autyzm, upośledzenie umysłowe). Kinezjologia edukacyjna Dennisona ze względu na swoje walory może być także stosowana podczas lekcji z dziećmi, które nie wykazują żadnych problemów w zachowaniu oraz nauce.
Ponieważ kinezjologia edukacyjna P. Dennisona jest treningiem ciała i gimnastyką mózgu, świetnie sprawdza się w przypadku dzieci w wieku przedszkolnym w celu stymulacji ich rozwoju. Metoda Dennisona w przedszkolu może przyjąć formę radosnej zabawy w grupie, dzięki której pobudzone zostaną połączenia między dwoma półkulami. Będzie to z korzyścią nie tylko dla dzieci, które mają zaburzenia rozwojowe, ale także dla tych, które rozwijają się zupełnie prawidłowo.